Yüzünde Bir Yer

GözümBir keresinde babaannen böyle diyerek oksamisti seni, halk dilinden türeyen bu epeski sevgi sözcügüyle. Kendi görüp göremeyecegi her seyi bir tek sen göresin diye mi ücüncü gözü kildi seni Kendinden verdigi bu göz, bakisin, alginin, isigin ve tanikligin cok ötesinde gizil bir mirassa eger, ne zaman fotograf makineni bir dürbün gibi ona buna dogrultup yakin-uzak ayari yapsan, bil ki bir mil batirip icine akitiyorsun onu. Devraldigin gözü imha ediyorsun. Cünkü daha bakarken degistiriyorsun seyleri. Cerceveye aldigin nesne her neyse, onu dünyadan koparip kendi betimine buluyor, hayat sabitledigin anlardan ibaretmis gibi, evrenin zamandan münezzeh sifatini önce insan yüzlerinde görecegin yerde kendi yapitinda deniyorsun. Hic olmazsa bir kerecik gözüm diyerek sevsen beni, alninda bir yere koysan billur cismimi, bir sürü cerceveler bulsak seninle, yagmalamadan muhafaza etsek seyleri, itham ve iltifat etmeden sonsuzlugunu bulsak saliselerin; alelade ya da özel, kaba ya da zarif bütün nitelikleri düzlesek, baktigimiz yerde göremedigimiz bir sey de oldugunu itiraf edip sussak birlikte, bu agzi sikilikla hic övünmesek, ne güzel olurdu. Yeter ki iste sana feda olsun gözüm.