Tarihi, Siyasi, Dini ve Hukuki Acidan Ekümenik Patrikhane

6. yüzyilda ekümenik sifati, Konstantinopolis Patrigine, Roma Imparatorlugu baskentinin episkoposu oldugu icin verilmisti. Fethin ardindan Fatih Sultan Mehmed, Bizanstan Osmanliya hicbir degisime ugramadan devrolan tek mesru kurum olan Büyük Kiliseyi ihdas ederken, söz konusu makamin temsil ettigi evrenselligi siyasetine dahil etme niyetini ilan ediyordu. Dogu Romadan Cumhuriyet dönemine dek kesintisiz süren Patrikhanenin din oldugu kadar siyasi yeri ve anlami, Cumhuriyetcilerin dini devre disi birakan laik siyaset anlayisiyla sona erdi. Lozan Antlasmasinda Patrikhanenin ekümenik sifati ve bundan kaynaklanan ruhani yetkileri, münakasa konusu yapilmadiklari ölcüde onaylandi. Ancak Patrik ve Patrikhane, siyaseten yeni ulus-devletin, dinen de laikligi dünyevi din mertebesinde telakki eden pozitivist tasavvurun, tipki hilafet gibi ötekisi oldular. Lozan ile baslayan bu Patrik ve Patrikhane takintisi günümüzde, Islamin yaygin oldugu Türkiyede Ortodoks Patrikhanesinin din sifatinin ne olmamasi gerektigi konusunda abes bir tartisma halinde sürüyor. Ekümenik Patrikhanede yer alan yazilar konunun tarih, din, hukuki ve siyasi boyutlarini ele alirken, bilgi eksikligini gidermeyi ve bilgi kirliligini temizlemeyi amacliyor. Alexis Alexandris, Baskin Oran, Cem Sofuoglu, Cengiz Aktar, Elcin Macar, Emre Öktem, Kürsat Demirci, Panteleimon Rodopoulos, Paraskevas Konortas ve Samim Akgönülün makaleleriyle