Kahrolmak

Siirleri ve acimasiz yergileri ile tanidigimiz Cihat Duman bu kez psikoloji ilminden emanet aldigi übertragung teknigi ile aktarim roman diyebilecegimiz türün ilk örnegini sunuyor okura. Basindan itibaren, roman türünde sirittigini düsündügü ve asagiladigi teknikleri, yazdigi seyin ani oldugu kandirmacasina dayanip yüzsüzce kullanarak sahiciligi yakalamis anlatici ses. Kitapta iki yil öncesi, son dört ay ve kitabin karantina sürecinde yazma ani birlikte bulundugu icin zaman bir gerceklik imkani olarak degerlendirilmis. Kitabin bir haftada yazildigi da sik sik belirtilerek ayni zamanda bazi kisimlarin günlük gibi okunabilmesi saglanmis. Kitabin kendisinin de bir roman meselesi yapilmasi romani diger üst kurmacalardan ayiran bir özellik. Nihayetinde kitap yazmakla, meslegiyle, askiyla, bedeniyle, gecmisiyle, takintilariyla meselesi olan karakterin cözümsüz bir haftasi okura verilerek okurun katharsis yasamayip bilakis kirlenmesi ve huzurunu yitirmesi murat ediliyor. Cihat Duman bu kitapta cagin hasta insani ile yüzlesmis. Bu anlamda gercek bir karantina romani ortaya cikiyor. Bizim münasebetimizin niteligi tam olarak neydi Basrolde Beyoglunun oldugu bir filmde, biz sadece figüran miydik yoksa Serseriligimiz bizi birbirimize meze mi yapmisti Ne olursak olalim, bana haksizlik ediliyordu. Ne olursa olsun, bu zamana dek haftada bir türlü amaclarla gittigim semte, artik her gün, sadece bir kadini görmek icin gitmek kendime duydugum saygiyi zedeliyordu.