Post - Mortem

Sevilen ve nefret edilen annenin insan varligina nüfuz eden tensel ve tinsel köklerini, ölümün ardinda biraktigi muglak duygulari, mesafeli ve ihtiyatli ama siirsellikten nasibini almis bir üslupla resmeden bir agit.Caraconun felsefesini, güclü üslubunu, berrak ama karanlik, nihilist ve kötümser tarzini somutlayan aforizmalar toplami Post-Mortem yikici bir zekanin, doguran ve hadim eden bu Ezeli Anne figürüne yönelik son derece yalin ve ayni ölcüde incelikli, alengirli, daima muhtesem, daima katlanilmaz paradokslardan ibaret otobiyografik metni.Hayal kirikligina ugramis hümanistin, insanlik soykiriminin tellalinin gözünden Muhterem Valideye yazilmis bu karalama, Caraconun soguk nesnelligiyle gizlemeye calissa da bütün ketlenmelerinin ve yaratisinin belki de temellerinde bulunan ve kökleri Istanbula uzanan bir kirilganligin, acinin en lirik ifadelerindendir.Caraco bizi bosluklari, kagidin, yasamin bosluklarini doldurmaya ya da bu bosluklara bakabilme cesareti göstermeye davet ediyor...