Çığlık

Fransa'da yaşayan okurumuz olan Metin Polat, Çığlık'la ilgili yazdığı yazıda şöyle bir ifade kullanıyor: Bundan birkaç sene önce radyoda bir belgeselde dinlemiştim. Amerikalı ve Fransızlardan oluşan bir bilim insanı ekibi Yunanistan'ın ücra bir köşesinde (gürültüden uzak) bulunan bir antik sarayda araştırma yapıyor. En modern cihazlarla tapınağın duvar taşlarındaki sırrı arıyorlar, yani taşı "e;dile"e; getiriyorlar. Bu araştırma, dünyaca ünlü Science et Vie dergisine kapak oldu. Pontoise Üniversitesi'ndeki yarı deli bir hocam aklıma geldi. "e;Maden canlıdır"e; derdi.Düşünebiliyor musunuz, ses yani "e;çığlık"e; taşa bile işliyor! Ve bilim insanları asırlar sonra o çığlığı taştan çıkarabiliyorlar. Çığlıktaki dehşete ve müthiş etkiye bak sen... Keşke imkanımız olsa da Veli amcanın, 21 yaşında olan kızı Zeynep'in ve daha 12 yaşını dahi doldurmayan çocuğu Meral'in Doğan Köyü'nün taşlarına isleyen çığlıklarını çıkarabilseydik!Böyle diyor Metin Polat.Çığlık'ın üçüncü baskısını yayınlama sansına sahip olan yayınevimiz, kapak çalışması yaparken bir seçim yapması gerekiyordu. Kitabın ikinci baskısındaki, saçları yıkanmamış saf ve duru kız çocuğunun fotoğrafı koymak istedik. Fotoğraf, kitabın dizgisiyle birlikte "e;gözaltına alındığı"e; için ne yazık ki bulamadık. Bunun yerine Zeynep'in ablası Sabriye ve kardeşi Haydar'la çektiği tek küçüklük fotoğrafını kapağa kullanmayı uygun gördük. Bakarken yutkunduğumuz fotoğrafı koymak zor oldu bizim için. Çünkü kim tarafından çekildiği bilinmeyen fotoğraf karesi, amcaları Usıv'ın (Yusuf) duvar dibidir. 10 Ekim 1993 tarihinde Zeynep, babası ve küçük kız kardeşinin kurşuna dizilme mekanı oldu. Evet tam da fotoğraf karesine giren duvar taşlarının önünde kurşuna dizildiler. Bu kadar tesadüf bir yazgı mıdır orasını bilemiyoruz, ama Metin Polat'ın da belirttiği gibi o duvardaki taşlara çığlıklarımız sindi.Dokunduk, ellerimiz yandı. O yangını biz "e;emdik"e;. Size sadece okumak kalıyor...

Fransa’da yaşayan okurumuz olan Metin Polat, Çığlık’la ilgili yazdığı yazıda şöyle bir ifade kullanıyor: Bundan birkaç sene önce radyoda bir belgeselde dinlemiştim. Amerikalı ve Fransızlardan oluşan bir bilim insanı ekibi Yunanistan’ın ücra bir köşesinde (gürültüden uzak) bulunan bir antik sarayda araştırma yapıyor. En modern cihazlarla tapınağın duvar taşlarındaki sırrı arıyorlar, yani taşı “dile” getiriyorlar. Bu araştırma, dünyaca ünlü Science et Vie dergisine kapak oldu. Pontoise Üniversitesi'ndeki yarı deli bir hocam aklıma geldi. “Maden canlıdır” derdi.Düşünebiliyor musunuz, ses yani “çığlık” taşa bile işliyor! Ve bilim insanları asırlar sonra o çığlığı taştan çıkarabiliyorlar. Çığlıktaki dehşete ve müthiş etkiye bak sen... Keşke imkânımız olsa da Veli amcanın, 21 yaşında olan kızı Zeynep’in ve daha 12 yaşını dahi doldurmayan çocuğu Meral’in Doğan Köyü’nün taşlarına isleyen çığlıklarını çıkarabilseydik!Böyle diyor Metin Polat.Çığlık’ın üçüncü baskısını yayınlama sansına sahip olan yayınevimiz, kapak çalışması yaparken bir seçim yapması gerekiyordu. Kitabın ikinci baskısındaki, saçları yıkanmamış saf ve duru kız çocuğunun fotoğrafı koymak istedik. Fotoğraf, kitabın dizgisiyle birlikte “gözaltına alındığı” için ne yazık ki bulamadık. Bunun yerine Zeynep’in ablası Sabriye ve kardeşi Haydar’la çektiği tek küçüklük fotoğrafını kapağa kullanmayı uygun gördük. Bakarken yutkunduğumuz fotoğrafı koymak zor oldu bizim için. Çünkü kim tarafından çekildiği bilinmeyen fotoğraf karesi, amcaları Usıv’ın (Yusuf) duvar dibidir. 10 Ekim 1993 tarihinde Zeynep, babası ve küçük kız kardeşinin kurşuna dizilme mekânı oldu. Evet tam da fotoğraf karesine giren duvar taşlarının önünde kurşuna dizildiler. Bu kadar tesadüf bir yazgı mıdır orasını bilemiyoruz, ama Metin Polat’ın da belirttiği gibi o duvardaki taşlara çığlıklarımız sindi.Dokunduk, ellerimiz yandı. O yangını biz “emdik”. Size sadece okumak kalıyor...