Isyanin Izinde

Selcuklu ve Osmanli padisahlarinin zulmü, hayati kendileri icin katlanilmaz kildiginda Anadolu halklarinin, yüzlerini döndükleri toplum tasarimi yüzlerce yildir bildikleri, icinden cikip geldikleri ilkel esitlikci asiret demokrasisi oldu. Toplumun iktisadi temeli karmasiklasip göcebelik tarihsel temelini yitirdikce sahici anlamindan uzaklasan bu esitlikci ütopya ugruna girisilmis kavgalar ve verilen kurbanlar, asker feodal Osmanli Devletinin yerine sinifsiz bir toplumun gecmesini saglayamazdi ama, bozkirlarda özgür yasamak özlemiyle tutusan yoksullar her baskaldirilarinda bu despotik devletin temelini kemirerek, ortadan kalkmasini kolaylastirdilar. Bugün, onlarin ayaklanmalarindan geriye kalan zalime baskaldirma ve ortaklasa yasayip calisma ruhu, popüler kültürün icinden cagdas özgürlük kavgalarina sizarak sosyalist mücadeleye yerel duyarliliklarinin üzerinde gelisecegi tarihsel zemini sagliyor. Eski caglarda Selcuklularin, Osmanogullarinin, zulmüne baskaldiran batin tarikatlarin yüzyillar boyu süren isyanlarinin, Kürtlerin, Ermenilerin, Rumlarin, Makedonlarin isyanlarinin bilgisinin kolektif hafizadan silinmesi icin egemen siniflarin okulda, kislada, basinda ve medyada, dinde ve diyanette gösterdikleri cabalar bosuna degildi. Cumhuriyetin egemenleri onlardan hic geri kalmadilar - simdi onlarin yerine yerlesmek icin cirpinan Islamci halefleri de. Devrimci bir hafiza olmadan, önceki kusaklarin bilgisi birbirine eklenmeden ayaga kalkan her yeni kusak bütün bir ayaklanma bastirma deneyimlerinin ortak mirasina sahip bir egemenlik mekanizmasi karsisinda bir cocuk safligiyla kalakaliyordu...Yeni kusaklar isyanin izine düserken türkülerinde hep ayni ciglik Esitlik