Tahran 1979

31 Aralik 1984 günü, sabah saat 7.30da öldüm. Mecazi degil, gercekten de varolus anlaminda söylüyorum. Iste tam o anda bir kagit parcasinin, yani tahliye emrinin, altina gönülsüzce atilan bir imza ile bambaska bir dünyaya dogru adim attim. Gözbagimin altindan bulanik bulanik gördügüm satirlar, tibbi sebeplerle sartli tahliye edildigimi ve gardiyanin cok acik bir sekilde anlattigi üzere, bedenimin kimlik tespiti icin hapishaneye geri getirildigini söylüyordu. O gün, sabahin o erken vaktinde öldügümün farkina varmam birkac yilimi aldi. Bu durumun, sag kalmanin verdigi sucluluk duygusu ya da hayatin siradan bayagiliginin agirligi ile hicbir alakasi yoktu. Kisiligimi, benligimi ardimda birakmistim; onu nasil geri alacagimi da bilmiyordum.Ekberi Hatirlamak, 1979 Iran Devriminin ardindan yasanan calkantili dönemde, Tahrandaki korkunc Ev Hapishanesinde, koguslarinda idam edilmeyi bekleyen bir grup insanin öykülerini anlatiyor. Cogu daha sonra infaz edilen siyasi mahkmlarin arasindaki iliskileri, hatiralarini ve ic dünyalarini aktariyor.Acik yürekli yaklasimini mizahla harmanlayan Ekberin gözünden hatiralarin birbirine eklenerek anlatildigi hikayeler, okura siyasi mücadelenin, yasanan olaylarin aktarilmasinin ötesinde kaybedenler tarafindan yazilan alternatif bir tarih de sunuyor.Ekberi Hatirlamak, kahramanlik methiyeleri düzmüyor, sadece cekilen acilar ve ödenen bedelleri de anlatmiyor; ölümün kacinilmaz oldugu bir dünyada hayatin nasil yasandigini cok carpici bir sekilde gözler önüne seriyor. Dokunakli bir mizahla islenen, yoldaslik ve hatiralar üzerine cok etkileyici bir kitap...