Umudun Cocuklari

Ikal, Endonezyanin Belitung Adasindaki en fakir köy okullarindan birinde ögrencidir. Okulunun hali icler acisidir ama Ikal kendini yine de sansli hisseder cünkü bu yoksul adada kit kanaat gecinen isci ailelerinin cocuklarini okula göndermeleri hic de kolay degildir. Ögrencilerin ne okul üniformalari vardir ne de ayaklarina giyecekleri ayakkabilari; tuvaletleri, hatta baslarinin üzerinde bir catilari bile yoktur. Ama hayatlarini ögrencilerinin egitimine adamis iki tane sira disi ögretmenleri vardir. Ve de onlar sayesinde hicbir zaman tükenmeyen umutlari... Andrea Hirata, kendi hayatindan yola cikarak kaleme aldigi bu ilk otobiyografik romaniyla belki de hic bilmedigimiz bir cografyayi tüm canliligi ile resmedip bizi hic tanimadigimiz insanlarin bir daha unutamayacagimiz hikayeleriyle bulusturuyor. Kitap boyunca gencecik bir ögretmenin yozlasmis maden görevlilerine kafa tutmasina taniklik ediyor, Ikalin tebesir alirken sadece elini görüp gönlünü kaptirdigi ilk askiyla tanisiyor ve sinifin ciplak ayakli matematik dehasi Lintangin bir yarismada imtiyazli zengin cocuklarini alt etmesiyle keyifleniyoruz.